Bez ładu i składu #1

Od ostatniego posta minęło już trochę czasu, od tamtej pory podejmowałam wiele prób napisania czegokolwiek, ale za każdym razem coś mi nie pasowało. Niestety należę do grupy osób, które są raczej perfekcjonistami i często trochę komplikuje mi to życie. Z drugiej strony nie uważam tego za wadę, jest to raczej neutralna cecha, dzięki której każde zadanie traktuję poważnie i realizując je staram się, aby spełniało moje własne oczekiwania. Temat oczekiwań wobec samych siebie to jest temat na osobny post, ale dzisiaj nie o tym.

Zakładając tego bloga (czyli kilka dni temu) miałam w głowię wizję miejsca, gdzie będę publikować moje teksty, „mini felietony” na konkretne tematy i bardzo się spinałam, żeby coś takiego właśnie (próbować) pisać, a wychodziło to raczej nijak. Dzisiaj postanowiłam, że siadam i piszę, bez konkretnego tematu, luźne przemyślenia. Być może co jakiś czas będą pojawiały się takie posty, może zrobię z tego jakąś serię, zobaczymy! Dajcie znać, czy raz na jakiś czas chcecie czytać takie teksty bez ładu i składu?

Może to dobra okazja, aby przybliżyć Wam historię mojego blogowania. Pierwszego bloga założyłam jak miałam 14/15 lat (i tak jestem w szoku, że było to tak dawno) i była to strona poświęcona wyłącznie paznokciom, lakierom, zdobieniom itp. Jest to jedna z rzeczy, które mogłabym nazwać moją pasją.  Wkrótce postanowiłam jednak poszerzyć tematykę, chciałam pisać o kosmetykach i ogólnie o rzeczach, które mnie interesują, wówczas postanowiłam przenieść stronę na bloggera i tak już zostało. Mojej poprzedniej strony nie usuwałam, czasem lubię poczytać stare posty, powspominać tamten czas. Pominę kwestię jakości tamtych tekstów, chociaż i tak nieskromnie powiem, że aż tak źle nie było, a przynajmniej mam taką nadzieję.

Tamtego bloga prowadziłam przez trochę ponad 2 lata i zrezygnowałam z tego z powodu braku czasu. Pamiętam moje ogromne wyrzuty sumienia, że publikowałam tak rzadko. Później przyszedł czas matur, wyboru studiów i jakoś całkiem przestałam. Powiem Wam szczerze, że ogromnie mi tego brakowało. Miałam kilka przebłysków, żeby wrócić, ale do tej pory się nie odważyłam. Pisanie bloga było dla mnie czymś stałym, moją własną rutyną i to mnie napędzało do działania. Czułam się wtedy lepiej, moje poczucie własnej wartości rosło. Kiedy statystyki rosły ja w końcu czułam, że jestem w czymś dobra, a wiecie dla zakompleksionej nastolatki to jest naprawdę ważne.  Jestem ciekawa co Wam daje blogowanie?

Postanowiłam powrócić do pisania, bo jestem też na takim a nie innym etapie życiowym. Chcę w końcu robić coś dla siebie i Was też do tego zachęcam. Nie ważne ile macie lat warto, nie ważne czy jest to związane z realizowaniem nowych pomysłów, przeczytaniem nowej książki, wzięciem długiej kąpieli czy wypiciem ulubionej herbaty. Czas pomyśleć o sobie!